materiał (podłoża): papier
technika: drzeworyt wzdłużny
tech. zdobnicza: naszywanie
wymiary: 27,5 x 18 cm
datowanie odbitki graficznej:
1801-1850
opis:
Św. Stanisław w stroju biskupim, zwrócony w lewą stronę kompozycji i stojący na cokole z prawą ręką wzniesioną w geście błogosławieństwa. W lewej dłoni pastorał, na głowie otoczonej aureolą - infuła. U stóp świętego, z lewej u dołu wyłania się z grobu Piotrowin, ukazany w półpostaci. Jest okryty całunem i lewą rękę przyciska do piersi. W lewym, górnym rogu widnieje opromienione Oko Opatrzności. W tle, pośrodku pięć rozetek, a w prawym dolnym rogu murawa z kępami trawy. Drzeworyt ozdobiony mosiężną marszczoną taśmą.
motyw ikonograficzny:
aureola
,
biskup
,
całun
,
gest błogosławieństwa
,
grób
,
infuła
,
Oko Opatrzności
,
pastorał
,
pektorał
,
Piotrowin
,
rozeta
,
święty Stanisław biskup
stan zachowania: dobry
numer inwentarza: 7815 MEK
uwagi:
W zbiorach Muzeum Etnograficznego im. Seweryna Udzieli w Krakowie znajduje się druga odbitka ozdobiona w ten sam sposób, tj. wizerunek Chrystusa na krzyżu, nr inw. 7816 MEK. Odbitki są darem Seweryna Udzieli.
Biskup Stanisław Szczepanowski (1030-1079), za czasów panowania króla Bolesława Śmiałego, zakupił dla krakowskiego biskupstwa wieś Piotrowin. Jej właścicielem był Piotr Strzemieńczyk. Po jego śmierci rodzina zakwestionowała dokonaną transakcję. Biskup został postawiony przed sądem królewskim. Jego słowom nie dano wiary. Posądzony o oszustwo biskup Stanisław zaczął modlić się o wskrzeszenie Piotrowina, który mógłby oczyścić go z zarzutów. Polecił otworzyć grób Piotra, dotknął jego ciała i nakazał nieboszczykowi wstać. Piotr miał wtedy zmartwychwstać i potwierdzić przed królem, że wieś swą sprzedał krakowskiemu biskupowi. Stanisław zapytał Piotra, czy chce pozostać żywy czy spocząć w grobie. Piotr (Piotrowin) wybrał życie wieczne i poprosił o modlitwy. Po czym położył się do grobu. Historię tę opisuje hagiograficzna legenda z XI wieku w "Żywocie św. Stanisława" Wincentego z Kielczy. Wskrzeszenie Piotra zostało uznane w procesie kanonizacyjnym biskupa Stanisława za cud uczyniony przez niego i dało podstawy ogłoszenia krakowskiego duchownego świętym. 8 września 1253, w bazylice świętego Franciszka w Asyżu, Stanisław został kanonizowany przez papieża Innocentego IV. Uroczystość podniesienia relikwii Świętego i ogłoszenia jego kanonizacji w Polsce odbyła się 8 maja 1254 roku.